«Μην ποστάρετε φωτογραφίες παιδιών»

Ο επικεφαλής της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, Μανώλης Σφακιανάκης αναφέρθηκε σε περιστατικά παιδιών στην Ελλάδα, τα οποία βρέθηκαν σε πολύ δύσκολη θέση όταν φωτογραφίες τους «πειράχτηκαν» μέσω φωτομοντάζ και διέρρευσαν στο σχολικό τους περιβάλλον, παρουσιάζοντας π.χ. το πρόσωπο του παιδιού με το σώμα κάποιας πορvοστάρ.
Και δεν είναι η ίδια η φωτογραφία που θα ενοχλήσει το παιδί, όσο ο αδιάκοπος χλευασμός των συμμαθητών του ή, ακόμα χειρότερα, το bullying που θα ακολουθήσει.
Και δεν είναι μόνο οι φωτογραφίες που μπορεί να βάλουν τα παιδιά σας σε κίνδυνο. Όπως αναφέρει η διευθύντρια του Ινστιτούτου Διαδικτύου της Οξφόρδης, Victoria Nash, υπάρχουν δύο πράγματα που οι γονείς θα πρέπει να προσέχουν:
«Το ένα είναι πληροφορίες για τα παιδιά που δημοσιεύουν, όπως π.χ. η ημερομηνία και το τόπος γέννησής τους, το πού ζουν και πού πηγαίνουν σχολείο, καθώς τις πληροφορίες αυτές μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος προκειμένου να τους κλέψει την ηλεκτρονική ταυτότητα (να φτιάξει, δηλαδή, ένα προφίλ στο Facebook με αυτά ακριβώς τα στοιχεία).
Το δεύτερο έχει να κάνει με την συγκατάθεση του παιδιού: Τι από αυτά που ποστάρετε θα θέλει το παιδί σας να δει δημοσιευμένο όταν μεγαλώσει;
Και κυρίως, τι κόστος μπορεί να έχει αυτό για την πορεία της ζωής του (π.χ. δεν ξέρετε πώς μία φωτογραφία του παιδιού με κάποιο πολιτικό μήνυμα μπορεί να επηρεάσει με κάποιον τρόπο τη μελλοντική του καριέρα)».
Τόσο ο κ. Σφακιανάκης όσο και η δρ. Nash συμφωνούν στο ότι ο καλύτερος τρόπος για να προστατεύσετε την ψηφιακή ταυτότητα του παιδιού σας είναι να μην ποστάρετε ποτέ απολύτως τίποτα για εκείνο. Κάποιοι γονείς θεωρούν ότι λαμβάνουν ένα «μέτρο προστασίας» ποστάροντας φωτογραφίες των παιδιών τους χωρίς να αναγράφουν πουθενά τα ονόματά τους – οι φωτογραφίες, όμως, θα παραμείνουν για πάντα εκεί, διαθέσιμες προς όλους.
Δεν αποκλείεται στο μέλλον, λένε οι ειδικοί, μία φωτογραφία του παιδιού σας που ποστάρατε όταν είναι 4 ετών, να συνδεθεί με κάποια που θα ποστάρει ένας φίλος του όταν θα είναι 10 ετών και στην συνέχεια με κάποιο επαγγελματικό προφίλ που μπορεί να έχει το παιδί σας ως ενήλικας και έτσι να δημιουργηθεί ένα πλήρες ψηφιακό αρχείο του παιδιού, πάνω στο οποίο δεν θα μπορεί να έχει κανέναν έλεγχο.
Τι μπορείτε να κάνετε αν έχετε ήδη ποστάρει φωτογραφίες των παιδιών σας στο Facebook ή στο Instagram;
Να σας πούμε, καταρχάς, τι δεν μπορείτε να κάνετε: Να τις πάρετε πίσω. Όπως ανάφερε στην ομιλία του ο κ. Σφακιανάκης, για να μπορέσει μία κοπέλα από την Ιρλανδία να διεκδικήσει ολόκληρο το ψηφιακό της αρχείο, αφού απενεργοποίησε το προφίλ της στο Facebook, χρειάστηκε να καταφύγει σε πολυετή δικαστικό αγώνα με το μέσο.
Τι κέρδισε στο τέλος; Ένα CD με τις φωτογραφίες της (αντίγραφα των οποίων προφανώς και έχει κρατήσει το Facebook).
Αυτό, λοιπόν, που μπορείτε να κάνετε είναι να μην ξαναποστάρετε ποτέ καμία φωτογραφία των παιδιών σας, σε κανένα διαδικτυακό μέσο.
Όσο για τις φωτογραφίες που έχετε ήδη ποστάρει εσείς, μπορείτε να τις διαγράψετε (αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν έχουν ήδη αποθηκευτεί στα αρχεία του Facebook ή οποιουδήποτε άλλου). Τις φωτογραφίες που έχουν ποστάρει άλλοι με εσάς (και τα παιδιά) να έχετε γίνει tag μπορείτε να τις κρύψετε από το Χρονολόγιό σας, όμως όχι να τις διαγράψετε – μόνο αυτός που την πόσταρε μπορεί να το κάνει.
Από εκεί και πέρα, στις ρυθμίσεις ασφαλείας του μέσου (π.χ. του Facebook) επιλέξτε αφενός τις φωτογραφίες σας να βλέπουν μόνο οι Φίλοι σας (ούτε καν οι Φίλοι των Φίλων) και επιλέξτε να ενημερώνεστε κάθε φορά που κάποιος σας κάνει tag σε μία φωτογραφία, προκειμένου να την εγκρίνετε πριν δημοσιευτεί – αν είναι και τα παιδιά σας στην φωτογραφία αυτήν, το δικό σας όνομα θα είναι αυτό που πιθανότατα θα γίνει tagged.
Τέλος, ενημερώστε κάθε φίλο και γνωστό σας ότι δεν θέλετε επ'ουδενί να ποστάρουν καμία φωτογραφία ή πληροφορία, στην οποία εμφανίζεται ή αναφέρεται το παιδί σας.
Σε περίπτωση που ανησυχείτε ή είστε βέβαιοι ότι φωτογραφίες του παιδιού σας χρησιμοποιούνται από άλλους, χωρίς την δική σας συγκατάθεση, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να απευθυνθείτε στο Cyber Alert, την εφαρμογή για επικοινωνία με την Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος σε Πραγματικό Χρόνο – μάθετε περισσότερα εδώ – ή απευθείας στο τηλέφωνο της Διεύθυνσης Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος στα 210-6476464, 210-6476000.

Πηγή: http://www.briefingnews.gr/ellada/min-postarete-fotografies-paidion

«Αιχμάλωτος του σχολείου»: Βίντεο της Σουηδικής Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης “Friends” για τον σχολικό εκφοβισμό.

Παιδί, ρατσισμός και βία

Πληθαίνουν καθημερινά τα κρούσματα βίας στα σχολεία

Η καλή συνεργασία γονέων και εκπαιδευτικών μπορεί να είναι μια καλή αρχή στην αποφυγή αυτών των συμπεριφορών

  Υπεύθυνος: Ελένη Καρατζά

 

Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζονται όλο και πιο συχνά περιστατικά βίας και παραβατικότητας σε Γυμνάσια, Λύκεια αλλά πλέον και σε Δημοτικά σχολεία. Οι οικονομικές ανισότητες, οι καινούριες μορφές ψυχαγωγίας, ο ρατσισμός, η έλλειψη του χρόνου των γονέων και τα λάθος πρότυπα είναι κάποιες από τις αιτίες που ευνοούν παραβατικές συμπεριφορές.

  Η άσκηση βίας έχει σαν αποτέλεσμα την αντίδραση και την εκδικητική συμπεριφορά, με αποτέλεσμα η βία να προκαλεί τη βία, και όταν μιλάμε για βία δεν εννοούμε μόνο τη σωματική, αλλά και τη ψυχολογική και λεκτική βία, μορφές που κάποιες φορές είναι πιο επιβλαβείς για το παιδί από τη σωματική, επηρεάζουν τη ψυχοσύνθεσή του και σημάδια δεν επουλώνονται εύκολα.
Γονείς και εκπαιδευτικοί γίνονται έρμαια των καταστάσεων, μη γνωρίζοντας το πώς θα το αντιμετωπίσουν χωρίς να προκαλέσουν περαιτέρω προβλήματα, όπως το στιγματισμό του παιδιού και την άδικη επίρρηψη ευθυνών, με αποτέλεσμα ξεσπάσματα θυμού μεταξύ παιδιών και οικογενειών. Πολλοί εκπαιδευτικοί έρχονται αντιμέτωποι με έντονες αντιπαραθέσεις και επιθέσεις από τους ίδιους τους γονείς, ιδίως σε σχολεία που υπάρχει μία ποικιλομορφία στο σύνολο των παιδιών.
Οι γονείς όπως και οι εκπαιδευτικοί πρέπει να είναι σε συνεχή επικοινωνία και συνεργασία για να μπορεί ο ένας να βοηθήσει στον άλλον με κοινό στόχο την βελτίωση της συμπεριφορά των παιδιών αυτών.
Πηγή: www.paidorama.com
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το Δίκτυο κατά της βίας στο σχολείο μπορείτε να επισκεφθείτε το site http://www.antibullyingnetwork.gr/

Στο «κόκκινο» η Ελλάδα σε φαινόμενα ενδοσχολικής βίας!

Η χρήση κοροϊδευτικών ψευδωνύμων (60,6%), τα σπρωξίματα-χτυπήματα (45,39%)και τα πειράγματα για την εξωτερική τους εμφάνιση (36,30%) είναι οι κύριες μορφές ενδοσχολικού εκφοβισμού στην Ελλάδα, τον οποίο βιώνουν κυρίως τα αγόρια και γενικότερα παιδιά ευαίσθητα, που δεν έχουν την δυνατότητα να αμυνθούν τα ίδια.

«Η φτώχεια και η ανέχεια γεννούν τη βία, κάτι που το βιώνουν τα παιδιά όλης της χώρας και στο σπίτι τους και το μεταφέρουν στο σχολικό περιβάλλον» δήλωσε ο κ. Κώστας Γιαννόπουλος, πρόεδρος του «Χαμόγελου του Παιδιού».

Σ' αυτό το συμπέρασμα κατέληξε η έρευνα που πραγματοποιήθηκε από «Το Χαμόγελο του Παιδιού» σε συνεργασία με άλλες 5 χώρες (Ιταλία, Λιθουανία, Εσθονία, Λετονία, Βουλγαρία), που έδειξαν ενδιαφέρον για το πρόβλημα, στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Έργου «Ευρωπαϊκή Καμπάνια ενάντια στον σχολικό εκφοβισμό». Πρώτη είναι η Λιθουανία σε ποσοστό 51,65%, δεύτερη η Εσθονία με 50,20%, τρίτη η Βουλγαρία με 34,66%, τέταρτη η Ελλάδα με 31,98%, πέμπτη η Λετονία με 25,21% και έκτη η Ιταλία με 15,09%.

Συνολικά συμμετείχαν 16.227 μαθητές, από τους οποίους οι 4.999 ήταν από 167 σχολεία της χώρας μας. «Τα παιδιά δήλωσαν ότι υπάρχει έντονα το φαινόμενο του εκφοβισμού στην καθημερινότητά τους, έχουν ξεκάθαρη γνώση για το τι είναι πραγματικά και δεν το συγχέουν με απλά πειράγματα ή κοροϊδία», δήλωσε η  κυρία Χαρά Γροσδάνη, κοινωνική λειτουργός και συντονίστρια κοινωνικών και υποστηρικτικών δράσεων στο «Χαμόγελο του Παιδιού».

Τα παιδιά που συμμετείχαν στην έρευνα  δήλωσαν ότι κύρια πηγή πληροφόρησης για το φαινόμενο αυτό στην Ελλάδα είναι κατά 39,05% το σχολείο και σε ποσοστό 20,23% η τηλεόραση. Ως η καταλληλότερη μορφή ενημέρωσης αναδείχθηκε η χρήση οπτικοακουστικού υλικού (βίντεο ταινίες) και η οργανωμένη ενασχόληση με το ζήτημα μέσα στο σχολείο. Όπως επεσήμανε η κυρία Γροσδάνη «Τα παιδιά έχουν έντονη την ανάγκη να λάβουν μια οργανωμένη και σωστή ενημέρωση καθώς και τρόπους αποφόρτισης απ' το φαινόμενο αυτό».

Στην κοινή συνέντευξη Τύπου που δόθηκε από «Το Χαμόγελο του Παιδιού» και απ' την αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα για την καταπολέμηση του σχολικού εκφοβισμού, ανακοινώθηκε η δημιουργία ευρωπαϊκού δικτύου ενάντια στον σχολικό εκφοβισμό. Στο δίκτυο θα συνεργάζονται 17 οργανισμοί από 12 ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες εκπροσωπούν το 62% του ευρωπαϊκού πληθυσμού ενώ στόχος είναι να επεκταθεί και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

«Έχουν θυμώσει πολύ οι έφηβοι με εμάς τους μεγάλους και πρέπει να καταλαγιάσουμε την οργή τους, να κρατήσουμε τα παιδιά ζωντανά και σωματικά και ψυχικά. Γι' αυτό πρέπει να υπάρχει κοινή στρατηγική, να αντιληφθούμε το σχολείο σαν ολότητα και να αντιμετωπίσουμε διαδραστικά τα φαινόμενα της σχολικής βίας», υπογράμμισε ο κ. Γιαννόπουλος.

 Πηγή: tovima.gr

Bullying: Όταν το πείραγμα παύει να είναι αθώο…

Το σχολείο είναι ένα περιβάλλον που τα αστεία και οι φάρσες ευδοκιµούν. Κάποιες από αυτές όµως δεν είναι καθόλου αστείες, καθώς µπορούν να προκαλέσουν ανεπανόρθωτες σωµατικές αλλά και ψυχικές «ζηµιές» σε ένα παιδί. Ο σχολικός εκφοβισµός ή αλλιώς bullying αποτελεί ένα θέµα που χρήζει άµεσης αντιµετώπισης. Πρόκειται για τις περιπτώσεις, όπου το γέλιο γίνεται σιωπή…

«Στα διαλείµµατα, 5 παιδιά από την ΣΤ τάξη έρχονται στο θρανίο που κάθοµαι µόνος µου και µε ενοχλούν. Μου παίρνουν την τσάντα και τα τετράδια, την αδειάζουν στο πάτωµα και έπειτα µε σπρώχνουν και µε φωνάζουν χοντρό», εξοµολογείται ο Πέτρος, ηλικίας 10 χρονών. Το περιστατικό µπορεί να θυµίζει σκηνή από µια αµερικάνικη ταινία, όπου το παχουλό αγοράκι δέχεται τα αστεία της παρέας του. Δυστυχώς όµως, κανείς δεν µας δείχνει τη συνέχεια: το αγοράκι στο σπίτι, ντροπιασµένο αλλά και φοβισµένο από την «δήθεν» πλάκα. Η παραπάνω περιγραφή, αποτελεί µία µόνο ενδεικτική εικόνα του εκφοβισµού (bullying), από τις πάρα πολλές που βιώνονται από τους µαθητές µέσα στις σχολικές αίθουσες.

Το φαινόµενο του σχολικού εκφοβισµού αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1978 στη Νορβηγία, ενώ ο όρος “bullying” έκανε την εµφάνισή του 9 χρόνια αργότερα, το 1987, σε πολλά επιστηµονικά περιοδικά.

Τι είναι ο σχολικός εκφοβισµός;

Ο ψυχίατρος κ. Ορέστης Γιωτάκος, που έχει ασχοληθεί εκτεταµένα µε το θέµα του εκφοβισµού στον χώρο της εκπαίδευσης, εξηγεί πως «η συµπεριφορά αυτή εκδηλώνεται συνήθως από την πλευρά των µαθητών, µε θύµατα τους συµµαθητές τους, τους εκπαιδευτικούς ή τη σχολική περιουσία. Το φαινόµενο αυτό ονοµάζεται ‘εκφοβισµός ή θυµατοποίηση’, ενώ είναι γνωστό στη διεθνή βιβλιογραφία µε τον όρο ‘bullying’. Όταν ένας µαθητής ή µία µαθήτρια εκτίθεται επανειληµµένα και για αρκετό χρονικό διάστηµα σε αρνητικές πράξεις που εκδηλώνονται από έναν ή περισσότερους συµµαθητές ή συµµαθήτριές του/ της, µιλάµε για σχολικό εκφοβισµό.

Τα περισσότερα περιστατικά εκφοβισµού συµβαίνουν στο διάλλειµα, ίσως γιατί στο προαύλιο συγκεντρώνονται περισσότερα µικρότερα και πιο ευάλωτα παιδιά, απ’ ό,τι µέσα στην τάξη, η επίβλεψη από τους εκπαιδευτικούς είναι πολύ λιγότερη και οι δραστηριότητες των παιδιών δεν είναι δοµηµένες». Το bullying µπορεί επίσης να λάβει χώρα στη διαδροµή για το σχολείο ή από το σχολείο στο σπίτι.

Σύµφωνα µε τον κ. Γιωτάκο, το κύριο στοιχείο που χαρακτηρίζει το φαινόµενο του εκφοβισµού στο σχολείο είναι η υπεροχή σε σωµατική δύναµη και εξουσία που έχει ο δράστης ή οι δράστες απέναντι στο θύµα ή τα θύµατα, η ανισορροπία δηλαδή σε σωµατική ή ψυχική δύναµη που υπάρχει ανάµεσα στο θύτη και το θύµα, µε αποτέλεσµα το θύµα να µην µπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Γι΄ αυτό και ο όρος εκφοβισµός δεν περιλαµβάνει τις επιθετικές ενέργειες µεταξύ δύο µαθητών/ µαθητριών µε παρόµοια µυϊκή δύναµη. Ένα άλλο βασικό χαρακτηριστικό του φαινοµένου είναι η επαναληψιµότητά του.

Σε αυτό το σηµείο, είναι σηµαντικό να τονίσουµε πως αν και το bullying ισούται µε επιθετικότητα, αυτό δεν σηµαίνει πως κάθε πράξη που γίνεται στο σχολικό περιβάλλον µπορεί να περιγραφεί ως bullying, γιατί υπάρχει και το καλοπροαίρετο πείραγµα µεταξύ φίλων ή ακόµη και τα ατυχήµατα, που συµβαίνουν στο πλαίσιο του παιχνιδιού.

Όταν η βία δεν είναι µόνο λεκτική…

Σύνηθες φαινόµενο µεταξύ των παιδιών, αλλά και των εφήβων, είναι οι αστείοι χαρακτηρισµοί µεταξύ τους, αθώοι και άλλοι πιο σοβαροί. Και η λεκτική βία είναι µια µορφή bullying. Ο κ. Γιωτάκος αναφέρει χαρακτηριστικά πως «ο σχολικός εκφοβισµός διακρίνεται σε άµεσο και έµµεσο. Μιλάµε για άµεσο εκφοβισµό, όταν οι επιθετικές συµπεριφορές εκδηλώνονται άµεσα, µε το δράστη να είναι παρών και να έχει απέναντί του το θύµα. Αντίθετα, ο έµµεσος εκφοβισµός, εκδηλώνεται µέσω ψυχολογικής ή κοινωνικής βίας, όταν το θύµα δεν είναι παρών. Οι έµµεσες µορφές είναι πιο συγκαλυµµένες και δύσκολα γίνονται αντιληπτές, τόσο από τα ίδια παιδιά, όσο και από τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς».

Αναλυτικά, οι µορφές που µπορεί να πάρει το φαινόµενο του εκφοβισµού, στο πλαίσιο του σχολείου είναι οι ακόλουθες:

1. Σωματικός: Ο δράστης έχει στόχο να προκαλέσει βλάβη στο θύμα με σωματικές επιθέσεις π.χ. χτυπήματα, σπρωξίματα, κλωτσιές κ.λπ.
2. Λεκτικός: Περιλαµβάνει άµεσα και επαναλαµβανόµενα πειράγµατα, χλευασµούς, απειλές, ειρωνείες, κοροϊδίες κ.λπ.
3. Συναισθηµατικός: Περιλαµβάνει τον εµπρόθετο κοινωνικό αποκλεισµό του παιδιού-θύµατος από οµάδα συνοµηλίκων, τη διάδοση ψευδών συνήθως φηµών, το κλείδωµα στη σχολική αίθουσα και την αποστολή κακόβουλων σηµειωµάτων προς το θύµα. Έχει συνήθως στόχο να µειώσει το κοινωνικό προφίλ του θύµατος, καθώς και την αυτοπεποίθησή του.
4. Σεξουαλική µορφή: Περιλαµβάνει ανεπιθύµητα αγγίγµατα, απειλές, προσβλητικά µηνύµατα, χυδαία γράµµατα, πειράγµατα σεξουαλικού περιεχοµένου.

Συνέπειες στον παιδικό ψυχισµό

«Η βία και ο εκφοβισµός έχουν σηµαντικές επιπτώσεις στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη και εξέλιξη του παιδιού. Οι επιπτώσεις ποικίλλουν. Σύµφωνα µε µελέτες, τα παιδιά που πέφτουν θύµατα εκφοβισµού παρουσιάζουν έντονο άγχος και ανασφάλεια, σχολική άρνηση, κάνουν πολλές απουσίες από το σχολείο, οδηγούνται σε σχολική αποτυχία, µπορεί να εµφανίσουν µαθησιακές δυσκολίες και ψυχοσωµατικά προβλήµατα, όπως πονοκεφάλους, πόνους στην κοιλιά, διαταραχές ύπνου, νυκτερινή ενούρηση κ.ά., να παρουσιάσουν φοβίες, κατάθλιψη, να κάνουν ακόµη και απόπειρες αυτοκτονίας. Ο εκφοβισµός είναι ένα φαινόµενο µε µακροπρόθεσµες επιπτώσεις για το θύµα. Το παιδί αποστασιοποιείται από τις κοινωνικές δραστηριότητες, κάνει απουσίες από το σχολείο, από φόβο µήπως επαναληφθούν τα άσχηµα γι’ αυτό περιστατικά, εµφανίζει κατάθλιψη και νιώθει άσχηµα για τον εαυτό του. Επιπλέον, έχει παρατηρηθεί ότι οι συνοµήλικοι έχουν την τάση να απορρίπτουν από την παρέα τους τα παιδιά που είναι θύµατα εκφοβισµού. Επιπλέον, η θυµατοποίηση είναι δυνατόν να προκαλέσει άγχος, αίσθηµα αποµόνωσης και αβοηθησίας, κατάθλιψη, τάσεις αυτοκτονίας, µειωµένη αυτοπεποίθηση, χαµηλή αυτοσυγκέντρωση, πανικό, αποστασιοποίηση από κοινωνικές δραστηριότητες, καθώς και εκδίκηση, επιθετικότητα, παραβατικές συµπεριφορές και γενικά µη ικανοποιητικά επίπεδα ζωής», σηµειώνει ο κ. Γιωτάκος.

Θύτης ή Θύµα;

Με βάση τα αποτελέσµατα µελέτης που πραγµατοποίησε η Εταιρία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (ΕΨΥΠΕ), σε συνεργασία µε την Παιδαγωγική σχολή του ΑΠΘ, ένας στους 4 µαθητές (ποσοστό 25%) έχει υποστεί κάποια µορφή εκφοβισµού εντός του σχολικού περιβάλλοντος µε συχνότητα δύο ως τρεις φορές το µήνα ή και περισσότερο. Τα αγόρια είναι πιο συχνά θύτες και θύµατα εκφοβιστικής συµπεριφοράς, που εµφανίζεται κυρίως στο σχολικό περιβάλλον (στην αυλή, στον διάδροµο, στη σχολική αίθουσα κατά τη διάρκεια του διαλείµµατος). Η κατάσταση αυτή µπορεί να επηρεάσει την ψυχοσυναισθηµατική ανάπτυξη του παιδιού και τη διαδικασία της µάθησης. Ειδικότερα, ο κ. Γιωτάκος επισηµαίνει πως «τα χαρακτηριστικά που διακρίνουν τον δράστη είναι η σωµατική δύναµη και υπεροχή (ειδικά αν πρόκειται για αγόρια), που διακρίνονται για την αυτοπεποίθηση και τον παρορµητισµό τους, την έλλειψη άγχους και ενοχών και τη σκληρότητά τους, αλλά δεν τα πάνε εξίσου καλά µε τις κοινωνικές δεξιότητες.

Επιπλέον, οι δράστες έχουν θετική εικόνα για τον εαυτό τους συγκριτικά µε τα θύµατα, και εξωτερικά τουλάχιστον, φαίνεται να έχουν λιγότερες ατέλειες. Συνήθως είναι αρκετά δηµοφιλείς στους συνοµηλίκους τους και περιτριγυρίζονται από δύο τρία άτοµα, που τους ακολουθούν παντού. Επιπλέον, χαρακτηρίζονται από έλλειψη συναίσθησης για το θύµα και τους άλλους, αλλά και µια έλλειψη ενοχών για τις ενέργειές του».

Το θύµα

Όσον αφορά στα χαρακτηριστικά των θυµάτων, τα κύρια στοιχεία τους είναι το άγχος και η ανασφάλεια. Όπως επισηµαίνει ο κ. Γιωτάκος, τα θύµατα του σχολικού εκφοβισµού είναι συνήθως επιφυλακτικά, διστακτικά άτοµα, ευαίσθητα και ήσυχα. Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η ιδιαίτερα χαµηλή αυτοεκτίµηση και η αρνητική εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους. Συνήθως, θεωρούν τον εαυτό τους αποτυχηµένο, απωθητικό και καθόλου έξυπνο. Δεν συµπαθούν τη βία και παρουσιάζουν παθητική στάση, όταν έρχονται αντιµέτωπα µε καταστάσεις βίας και επιθετικότητας. Τα αγόρια- θύµατα είναι συνήθως πιο αδύναµα σωµατικά από τον δράστη, ενώ στην περίπτωση των κοριτσιών θυµάτων, δεν έχει βρεθεί κάποιος παράγοντας που να διαφοροποιεί τα θύµατα από τους θύτες.

«Συµπτώµατα» σχολικού εκφοβισµού:

• Το παιδί επιστρέφει σπίτι πεινασµένο, µε σχισµένα ρούχα, κατεστραµµένα βιβλία, του λείπουν πράγµατα, ζητά ή κλέβει χρήµατα (για να τα δώσει στον θύτη-εκβιαστή), χάνει συνέχεια το κολατσιό του ή τα χρήµατά του.
• Έχει ανεξήγητες µελανιές-χτυπήµατα και δίνει απίθανες εξηγήσεις για αυτά.
• Το παιδί γίνεται ανεξήγητα επιθετικό στο σπίτι, παράλογο, προκαλεί φασαρίες, επιτίθεται σε άλλα παιδιά ή αδέρφια.
• Φοβάται να χρησιµοποιήσει το κινητό ή το e-mail του και τροµάζει όταν λαµβάνει µήνυµα στο κινητό.
• Φοβάται να περπατήσει µόνο στο σχολείο κι εκλιπαρεί να το πάνε σχολείο µε το αµάξι.
• Δεν θέλει να χρησιµοποιήσει το λεωφορείο και αλλάζει διαδροµή πηγαίνοντας προς το σχολείο.
• Δεν θέλει να πηγαίνει σχολείο, κάνει απουσίες/κοπάνες.
• Δείχνει ανήσυχο/χάνει την αυτοπεποίθησή του.
• Αρχίζει να τραυλίζει.
• Σταµατά να τρώει.
• Κλαίει πριν κοιµηθεί/έχει εφιάλτες.
• Απειλεί µε αυτοκτονία.
• Πέφτει η σχολική του επίδοση.

Άµεσος δράση!

Είναι σηµαντικό µόλις  διαπιστώσετε ένα από τα σηµάδια του bullying στο παιδί σας να αντιδράσετε αµέσως. Σε καµία περίπτωση δεν πρέπει να το αµελήσετε λέγοντας «µπα!! Δεν βαριέσαι, ιδέα µου θα είναι», γιατί οι συνέπειες µπορεί να είναι καταστροφικές.

Συγκεκριµένα:

• Τονίστε στο παιδί ότι δε φταίει αυτό, δεν έχει κάτι κακό. Τονώστε την αυτοπεποίθησή του και µάθετέ του να επαινεί τον εαυτό του.
• Διδάξτε του να στέκεται όρθιο µε αυτοπεποίθηση, να κοιτά στα µάτια, να λέει δυνατά σε όποιον το ενοχλεί «ΣΤΑΜΑΤΑ» ή «ΠΑΡΑΤΑ ΜΕ» και να φεύγει.
• Αναφέρετε συγκεκριµένα περιστατικά, στον δάσκαλο. Αν δεν αλλάξει κάτι, µιλήστε στον διευθυντή ή τις αρµόδιες Διευθύνσεις Εκπαίδευσης.
• Διατηρείτε στενή επικοινωνία µε το παιδί, για να βεβαιωθείτε ότι δεν θα ξαναρχίσουν τα ίδια. Αν το παιδί χρειαστεί, ζητήστε ψυχολογική στήριξη από κατάλληλο επαγγελµατία.
• Αν το παιδί αρνείται επίµονα να πάει σχολείο, επειδή φοβάται, µην το απειλήσετε και µην το πιέσετε. Αυτό απλώς θα επιδεινώσει την ψυχολογική πίεση που αισθάνεται. Ζητήστε δικαιολογητικά από κάποιον γιατρό που καταλαβαίνει το πρόβληµα, καθώς αναζητείτε στήριξη για το παιδί, ή µελετάτε την περίπτωση αλλαγής σχολείου.
• Γράψτε το παιδί σε άλλες οµαδικές δραστηριότητες (αθλητισµό, προσκοπισµό, καλλιτεχνικά κ.λπ.), όπου έχει την ευκαιρία να κάνει νέους φίλους και να νιώθει ασφαλές.
• Αν το παιδί τραυµατιστεί από τους εκφοβιστές, ενηµερώσετε την αστυνοµία και γνωστοποιήστε στο σχολείο ότι έχετε ενηµερώσει την αστυνοµία. Απαιτείστε από το σχολείο να ενηµερώσει τους γονείς του παιδιού-εκφοβιστή.
• Αν δεν αλλάζει η κατάσταση, αλλάξτε σχολείο!

Ορέστης Γιωτάκος,
Διευθυντής της Ψυχιατρικής Κλινικής 414 Στρατιωτικού Νοσοκοµείου, Πρόεδρος της «Ελληνικής Εταιρίας Μελέτης & Πρόληψης της Σεξουαλικής Κακοποίησης» (www.obrela.gr), της «Προσαρµογή: Διεπιστηµονική Εταιρία Ψυχολογικής Παρέµβασης» (www.prosarmogi.gr) και της «Επινόηση: Θεραπευτικές Εφαρµογές µε Εικονική Πραγµατικότητα» (http://epinoisi.110mb.com/)

Της Βιβέττας Λαϊνιώτη

• Αναρτήστε στο Faceboo
  k

Saferinternet.gr Webinar: Cyberbullying

Τι είναι ο ηλεκτρονικός εκφοβισμός, μορφές και συνέπειες του ηλεκτρονικού εκφοβισμού, τι μπορούμε να κάνουμε για την αντιμετώπιση και την πρόληψη αυτού του φαινομένου

Antibullying - You are Perfect

06 / 03 / 2012 ΣΗΜΕΡΑ!! ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΝΔΟΣΧΟΛΙΚΗΣ ΒΙΑΣ!!!

κωνσταντινα μ.

Λεκτική βία

"Σχολικός εκφοβισμός" - Bullying

Το δεύτερο κατά σειρά video που ετοίμασε ο Όμιλος Καινοτόμων Δράσεων του Λεοντείου Λυκείου Νέας Σμύρνης στο πλαίσιο των εργασιών τους για το project . Πρόκειται για ένα δραματοποιημένο ποίημα της μαθήτριας της Γ΄ Γυμνασίου Εύης Παπακυριακοπούλου, που εμπνεύστηκε από την πρώτη τους ταινία.

Read more: http://o-m-a-d-a.blogspot.com/2010/11/bullying.html#ixzz1GiDnzzv3

Bullying

μικρά παιδιά, μικρά προβλήματα μεγάλα παιδιά, μεγάλα προβλήματα Το Φαινόμενο BULLYING και πώς να το ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΤΕ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΓΚΟΥΝΤΣΙΔΟΥ (Φυσικός-Ραδιοηλεκτρολόγος, Ε.Ε.ΔΙ.Π. Τμήματος Φυσικής Α.Π.Θ. Μέλος Ε.Κ.Π. Α.Π.Θ.) Τι είναι ο σχολικός εκφοβισμός (Βullying); Βullying είναι ο επαναλαμβανόμενος εκφοβισμός ατόμων με πραγματική ή απειλούμενη μαρτυρική ποινή φυσικής, προφορικής, γραπτής, ή συναισθηματικής κακομεταχείρισής τους ή της διάδοσης φημών με απώτερο σκοπό τον κοινωνικό τους αποκλεισμό, ή της αρπαγής της περιουσίας τους. Συμπεριλαμβάνει και τις περιπτώσεις ύβρεων κατά της εθνικότητας, φυλής ή ιδιαιτερότητας κάποιου. Αναλυτικότερα στον όρο bullying συμπεριλαμβάνονται: Χρησιμοποίηση υβριστικών ή περιπαικτικών εκφράσεων Απειλές και εκβιασμός Σωματική βία, χτυπήματα, τσιμπήματα, δαγκωνιές, σπρωξίματα Κλοπές Ζημιές στην προσωπική περιουσία κάποιου Επιδιωκόμενη απομάκρυνση των φίλων Εσκεμμένο ή συχνό αποκλεισμό μαθητών από κοινωνικές δραστηριότητες Διάδοση κακοηθών και ψευδών φημών Εκβιαστικά τηλεφωνήματα, ή τηλεφωνήματα σε ακατάλληλες ώρες χωρίς απάντηση Και τέλος ηλεκτρονικό bullying μέσω κινητού τηλεφώνου ή του διαδικτύου Το τελευταίο αποτελεί νεότερη μορφή και είναι γνωστό ως cyberbullying. Πρόσφατα κυκλοφόρησε μάλιστα και σχετικό παιχνίδι για βίντεο. Το φαινόμενο μελετήθηκε πρώτη φορά στη Νορβηγία το 1978 ενώ το 1987 εμφανίζεται για πρώτη φορά ο όρος bullying σε επιστημονικά περιοδικά . Οι εκατοντάδες βιβλιογραφικές αναφορές που αυξάνονται από τότε με γεωμετρική πρόοδο αφορούν περιστατικά τόσο στα σχολεία όσο και στους χώρους εργασίας. Τα θύματα του bullying είναι δυνατόν να παρουσιάσουν εκτός από διαταραχές συμπεριφοράς και ψυχολογικά καθώς και ψυχοσωματικά προβλήματα, όπως πονοκεφάλους, κοιλιακά άλγη, ενούρηση, διαταραχές ύπνου, άγχος, χαμηλή αυτοεκτίμηση, φοβίες, δεν μπορούν να μείνουν μόνα και δεν μπορούν να κοιτάξουν το συνομιλητή στα μάτια. Οι δράστες (bullies) παρουσιάζουν στοιχεία προβληματικής αντικοινωνικής και συχνά παραβατικής συμπεριφοράς και συνήθως αντιπαθούν το σχολείο, καπνίζουν ή κάνουν χρήση αλκοόλ. Είναι γνωστό όμως ότι πολλές φορές πίσω από ένα οργισμένο παιδί κρύβεται πόνος, εγκατάλειψη, φόβος, απόρριψη ή και κάποια διαλυμένη οικογένεια Σε ακραίες περιπτώσεις έχουν παρατηρηθεί και αυτοκτονίες ή και φόνοι (bullycide). Είναι το bulling φαινόμενο μόνο της εποχής μας; Η βία μεταξύ των παιδιών δεν είναι κάτι το καινούριο. Μπορούμε να αναλογιστούμε και παραδείγματα από την παγκόσμια λογοτεχνία σε πολύ γνωστά λογοτεχνικά έργα όπως «οι περιπέτειες του Τόμας Μπράουν», «Ο Όλιβερ Τουίστ» κ.α. Μερικοί μάλιστα υποστηρίζουν ότι η σχολική επιθετικότητα αποτελεί μια φυσική διαδικασία στην ανάπτυξη του παιδιού και ότι ιδιαίτερα τα αγόρια σκληραίνουν και προετοιμάζονται για τη ζωή. Το πρόβλημα υπήρχε από την αρχή της μαζικής εκπαίδευσης, αλλά πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις την εποχή της παγκοσμιοποίησης και ιδιαίτερα μετά την μετατροπή του εκπαιδευτικού μας συστήματος σε πολυπολιτισμικό. Το θύμα αλλά και ο θύτης μιας σχολικής επίθεσης θα πρέπει να εξετάζεται ως προς το χαρακτήρα, τη συμπεριφορά και την κοινωνική του ζωή σε βάθος χρόνου. Πως πρέπει να συμπεριφερθούμε (σύμφωνα με τον καθηγητή P.K.Smith που ασχολείται με το θέμα τα τελευταία 30 χρόνια): Αν το παιδί σας υπήρξε θύμα: Κουβεντιάστε ήρεμα με το παιδί σας για την εμπειρία του Καταγράψτε προσεκτικά ότι σας είπε το παιδί και ιδιαίτερα για το ποιοι εμπλέκονται στο συμβάν, πόσες φορές συνέβη, πού και τί ακριβώς συνέβη Ενθαρρύνετε το παιδί σας ότι έκανε καλά που σας εκμυστηρεύτηκε το περιστατικό Διαβεβαιώστε το ότι δεν φταίει αυτό για το συμβάν και ότι κανείς και για κανένα λόγο δεν πρέπει να υφίσταται συμπεριφορές εκφοβισμού Μην το ενθαρρύνετε σε καμιά περίπτωση να εκδικηθεί Εξηγείστε του πως οτιδήποτε υποπέσει στην αντίληψή του στο μέλλον θα πρέπει να το αναφέρει αμέσως στο δάσκαλο Κλείστε ραντεβού με το δάσκαλο του παιδιού σας Εξηγείστε αναλυτικά στο δάσκαλο το πρόβλημα του παιδιού σας Όταν κουβεντιάζετε με το δάσκαλο Προσπαθήστε να παραμείνετε ήρεμοι και να έχετε κατά νου ότι ο δάσκαλος μπορεί να μην γνωρίζει καθόλου το περιστατικό ή να έχει ακούσει αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις γι' αυτό Να είστε όσο ποιο σαφής γίνεται για το συμβάν που σας περίγραψε το παιδί σας και να δώσετε ημερομηνίες, τόπο και ονόματα άλλων παιδιών που εμπλέκονται Σημειώστε τις τυχόν ενέργειες που θα κάνει το σχολείο Ρωτήστε αν και πώς μπορείτε να βοηθήσετε εσείς Να είστε σε συνεχή επικοινωνία με το σχολείο και να ενημερώνετε σε τακτά διαστήματα το δάσκαλο αν υπάρχει βελτίωση ή αν συνεχίζονται τα προβλήματα Αν δεν είστε ευχαριστημένοι με την πολιτική του σχολείου Ενημερωθείτε για την antibullying policy του σχολείου, εφόσον υπάρχει και δείτε αν ακολουθήθηκαν οι προβλεπόμενες διαδικασίες Σε ορισμένα σχολεία δεν περιορίζονται μόνο στο να ενημερώνουν τα παιδιά για το bullying αλλά τα εκπαιδεύουν πώς να αμύνονται όταν αντιμετωπίζουν επίδοξους bullies Συζητήστε το πρόβλημα με άλλους γονείς και με το σύλλογο γονέων Κλείστε ραντεβού με το διευθυντή και να μιλήσετε διεξοδικά για το συμβάν Αν δεν σας βοηθήσει απευθυνθείτε στους ανώτερούς του Ένα παιδί μπορεί να χαρακτηριστεί δράστης μιας μη αποδεκτής συμπεριφοράς όταν: Εξυβρίζει άλλα παιδιά Διαδίδει ψευδείς φήμες ή κατηγορίες Δημιουργεί ιστορίες που δημιουργούν μπελάδες Συμμετέχει σε υπάρχουσες συμμορίες Διαβάλλει τα παιδιά στους φίλους τους με σκοπό να τα αποξενώσει Ασκεί σωματική βία Σχολιάζει την παιδεία, το θρήσκευμα, την καταγωγή, τη φυλή, το χρώμα, την εμφάνιση, το βάρος, την αναπηρία, ή την κατάσταση υγείας κάποιου παιδιού Αποφεύγει επιδεικτικά να είναι στην ίδια παρέα ή στην ίδια αθλητική ομάδα με κάποιο συμμαθητή του Εκβιάζει για χρήματα ή προσωπικά αντικείμενα Κάνει κλοπές Στέλνει απειλητικά ή εκβιαστικά μηνύματα ή φωτογραφίες μέσω κινητών τηλεφώνων ή του διαδικτύου Αν διαπιστώσετε ότι το παιδί σας παρενοχλεί άλλα παιδιά Εξηγήστε του ότι αυτό που κάνει είναι απαράδεκτο και κάνει τα άλλα παιδιά δυστυχισμένα Προσέξτε μήπως μιμείται την επιθετική συμπεριφορά μελών του οικογενειακού περιβάλλοντος Κουβεντιάστε με τους δασκάλους του Να το επαινείτε και να το στηρίζετε όταν βλέπετε ότι κάνει προσπάθειες να βελτιώσει τη συμπεριφορά του. Να βεβαιωθείτε ότι γνωρίζει ότι το αγαπάτε Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε σα γονείς ή εκπαιδευτικοί; Να ενημερώσουμε, τους δράστες, τα θύματα, τους μάρτυρες. Για να αποφευχθούν καταστροφικές συνέπειες για τη μετέπειτα ζωή τους θα πρέπει να μην είναι παθητικοί δέκτες ή επιθετικοί αλλά να βοηθηθούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα και οι μάρτυρες να μη φοβούνται να αποκαλύψουν την αλήθεια Να γίνουμε παραδείγματα οι ίδιοι για τα παιδιά μας τόσο στο σπίτι όσο και γενικότερα. Να συμβουλεύσουμε τα παιδιά να είναι σε επαγρύπνηση και να έχουν αυτοπεποίθηση. Όλοι έχουν το δικαίωμα στη διαφορετικότητα, στην προσωπική ελευθερία και δεν είναι υποχρεωμένοι να υφίστανται την απομόνωση, τον εξευτελισμό, τη βία και την υποτίμηση από τους άλλους. Όποιος το πιστέψει αυτό για τον εαυτό του μπορεί να πείσει και τους άλλους. Ζητείστε από τα παιδιά σας Να διευρύνουν τον κύκλο των φίλων τους και να προσέχουν ο ένας τον άλλο Να αποφεύγουν χώρους πιθανής επίθεσης. Να χρησιμοποιούν κατάλληλο λεξιλόγιο. Το να αγνοούν τους άλλους δεν είναι πάντα η καλύτερη συμβουλή Να μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Να συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να ζητούν βοήθεια όταν τη χρειάζονται. Οι δράστες δεν επιθυμούν να υπάρχουν μαρτυρίες. Αν υποστεί κάποιο παιδί παρενόχληση να καταγράψει αμέσως το περιστατικό και να το αναφέρει στο δάσκαλο ακόμη και σε κάποιο γιατρό. Τι στατιστικά αποτελέσματα έχουμε στην Ελλάδα; Στις Η.Π.Α. και στη Μεγάλη Βρετανία που μελετούν πολλά χρόνια το φαινόμενο κάνουν λόγο για ποσοστό που ξεπερνά το 40%. Στην Αγγλία γίνονται ειδικά μαθήματα για "personal and social education" και υπάρχουν ειδικά σχολεία για θύματα του bulling. Από έρευνα που διεξήχθη από το τμήμα Κοινωνικής πολιτικής του ΕΚΚΕ στην Αθήνα, το 37% των μαθητών του Δημοτικού δήλωσε ότι υπήρξαν θύματα σχολικής βίας, έναντι του 11% των μαθητών του Γυμνασίου. Το 13% των μαθητών του Δημοτικού και το11% των μαθητών του Γυμνασίου δήλωσε ότι επιτέθηκαν και αυτοί σε συμμαθητές τους. Με σκοπό να ερευνήσουμε την κατάσταση στην ελληνική πραγματικότητα σε εφήβους που μόλις είχαν τελειώσει το Λύκειο μοιράσαμε σε πρωτοετείς φοιτητές του Α.Π.Θ. ερωτηματολόγιο στο οποίο έπρεπε να απαντήσουν στα εξής: Φύλο Τόπος Διαμονής (πόλη-χωριό) Σχολείο(δημόσιο-ιδιωτικό) Γνωρίζετε την έννοια της λέξης Bullying; Ορισμός-Σχόλια Υπήρξατε θύματα; Ποιοι σας ενόχλησαν;(αγόρια-κορίτσια),(συμμαθητές-μεγαλύτεροι- εκτός σχολείου-γειτονιά) Σε ποιο χώρο;(τάξη, αυλή, εκτός σχολείου, γειτονιά) Σε ποιον εμπιστευτήκατε το συμβάν;(κανένα, πατέρα, μητέρα, παππού, γιαγιά, καθηγητή) Το σύνολο των ερωτηθέντων περιελάμβανε: Αγόρια 62,6% Κατοίκους πόλεων 85% Φοίτηση σε δημόσιο 89% Προφίλ παιδιών που έπεσαν θύματα bullying Αγόρια 75% Κατοίκους πόλεων 85% Το 76% δέχθηκαν επίθεση από αγόρια Το 37% όσων φοιτούσαν σε ιδιωτικό έπεσαν θύματα bullying Συμπεράσματα: Το 11% των ερωτηθέντων υπήρξαν θύματα βίας. Τα παιδιά αποδίδουν την ύπαρξη βίας σε ενδοοικογενειακά προβλήματα. Οι επιθέσεις μέσα στην τάξη είναι το 20% των συνολικών Το 65% των περιπτώσεων βίας γίνεται από άτομα μέσα στο χώρο του σχολείου. Τα αγόρια υπερτερούν στη βία. Τα παιδιά δεν εμπιστεύονται τους καθηγητές. Το 10% δεν εμπιστεύεται το πρόβλημα σε κανένα. Ποιον ορισμό δίνουν τα ίδια τα παιδιά για το bulling; Ορισμοί που δόθηκαν από παιδιά-θύματα «Χρήση βίας με στόχο την καταξίωση και την επιβολή στη σχολική κοινωνία» κορίτσι «Η παντός τύπου (ψυχολογική, λεκτική βία) από μέλος σε άλλο μέλος της σχολική κοινότητας είτε αυτή πηγάζει από την εξουσία της θέσης είτε από τη σωματική υπεροχή» κορίτσι « Η επιθετικότητα που εκδηλώνουν τα παιδιά κατά τη σχολική ηλικία προς άλλα παιδιά ή δασκάλους στο σχολείο» αγόρι «Έχω ασκήσει και εγώ βία σε άλλους. Όμως ποτέ δεν ξέφευγαν τα πράγματα. Πολύ σπάνια όμως προκαλούσα τους άλλους και ειδικότερα αν δεν ήταν φίλοι μου. Όσοι το κάνουν αυτό έχουν πρόβλημα» αγόρι Ορισμοί από παιδιά που δεν υπήρξαν θύματα «Η παρενόχληση που δέχονται παιδιά στο σχολείο για πλάκα» αγόρι «Η σχολική επιθετικότητα οφείλεται σε ψυχολογική διαταραχή του παιδιού που προέρχεται κυρίως από το οικογενειακό του περιβάλλον» κορίτσι «Παιδιά που γνωρίζονται μέσα από το σχολείο επιτίθενται σε άλλο παιδί το οποίο συνήθως είναι ντροπαλό, ήσυχο, και μόνο του και τα άλλα παιδιά δεν το κάνουν παρέα, του κάνουν στην αρχή κακόγουστες πλάκες, αυτό δεν αντιδρά και στη συνέχεια πέφτει ξύλο. Δώστε στα παιδιά φωνή και θάρρος για να αντιμετωπίσουν τους θρασύδειλους που προσπαθούν να δείξουν τη δύναμή τους με λάθος τρόπο» κορίτσι «Δεν υπάρχει καλύτερος ορισμός από αυτό που συνέβη στον Άλεξ» κορίτσι

Βullying

Βullying είναι ο επαναλαμβανόμενος εκφοβισμός ατόμων με πραγματική ή απειλούμενη μαρτυρική  ποινή  φυσικής,  προφορικής,  γραπτής,  ή  συναισθηματικής  κακομεταχείρισής τους  ή  της  διάδοσης φημών με  απώτερο σκοπό  τον  κοινωνικό  τους  αποκλεισμό,  ή  της αρπαγής  της  περιουσίας   τους. Συμπεριλαμβάνει και  τις περιπτώσεις ύβρεων  κατά  της εθνικότητας, φυλής ή ιδιαιτερότητας κάποιου.
Αναλυτικότερα στον όρο bullying συμπεριλαμβάνονται:

• Χρησιμοποίηση υβριστικών ή περιπαικτικών εκφράσεων
• Απειλές και εκβιασμός
• Σωματική βία, χτυπήματα, τσιμπήματα, δαγκωνιές, σπρωξίματα 
• Κλοπές
• Ζημιές στην προσωπική περιουσία κάποιου
• Επιδιωκόμενη απομάκρυνση των φίλων
• Εσκεμμένο ή συχνό αποκλεισμό μαθητών από κοινωνικές δραστηριότητες
• Διάδοση κακοηθών και ψευδών φημών
• Εκβιαστικά τηλεφωνήματα, ή τηλεφωνήματα σε ακατάλληλες ώρες χωρίς απάντηση
• Και τέλος ηλεκτρονικό bullying μέσω κινητού τηλεφώνου ή  του διαδικτύου
• Το  τελευταίο  αποτελεί  νεότερη  μορφή  και  είναι  γνωστό ως  cyberbullying.