Dorothy Hodgkin: H Google τιμά τη βρετανίδα χημικό

 

Η Google αφιερώνει το σημερινό της doodle στην... επιστήμη!

Η Dorothy Hodgkin ήταν μια νεαρή επιστήμονας στο ανδροκρατούμενο ακαδημαϊκό κατεστημένο της Οξφόρδης. Δε διέθετε κανέναν εξοπλισμό, αλλά ούτε και την απαραίτητη χρηματοδότηση και ερευνητική ομάδα, βάλθηκε όμως να αποδείξει ότι η επιστήμη δεν μπορεί να έχει όρια ή φραγμούς.

Το έτος 1940, η Dorothy Hodgkin αποκάλυψε τη χημική δομή της πενικιλίνης, ανοίγοντας με αυτό τον τρόπο τον δρόμο για τη συνθετική παρασκευή της, ενώ αργότερα σειρά θα είχαν πιο περίπλοκα μόρια, όπως της βιταμίνης Β-12 και της ινσουλίνης.

Γεννήθηκε στις 12 Μαϊου 1910, και απεβίωσε στις 29 Ιουλίου 1994. Ήταν η τρίτη γυναίκα στην ιστορία του θεσμού που κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Χημείας το 1964.

Κέρδισε το βαρύτιμο αυτό βραβείο για την εργασία της στην κρυσταλλογραφία με ακτίνες Χ, ενώ την επόμενη χρονιά τιμήθηκε και με το περίφημο βρετανικό μετάλλιο Order of Merit.

The Nobel Prize in Chemistry 1964- Dorothy Crowfoot Hodgkin

Dorothy Crowfoot was born in Cairo on May 12th, 1910 where her father, John Winter Crowfoot, was working in the Egyptian Education Service. He moved soon afterwards to the Sudan, where he later became both Director of Education and of Antiquities; Dorothy visited the Sudan as a girl in 1923, and acquired a strong affection for the country. After his retirement from the Sudan in 1926, her father gave most of his time to archaeology, working for some years as Director of the British School of Archaeology in Jerusalem and carrying out excavations on Mount Ophel, at Jerash, Bosra and Samaria.

Her mother, Grace Mary Crowfoot (born Hood) was actively involved in all her father's work, and became an authority in her own right on early weaving techniques. She was also a very good botanist and drew in her spare time the illustrations to the official Flora of the Sudan. Dorothy Crowfoot spent one season between school and university with her parents, excavating at Jerash and drawing mosaic pavements, and she enjoyed the experience so much, that she seriously considered giving up chemistry for archaeology.

She became interested in chemistry and in crystals at about the age of 10, and this interest was encouraged by Dr. A.F. Joseph, a friend of her parents in the Sudan, who gave her chemicals and helped her during her stay there to analyse ilmenite. Most of her childhood she spent with her sisters at Geldeston in Norfolk, from where she went by day to the Sir John Leman School, Beccles, from 1921-28. One other girl, Norah Pusey, and Dorothy Crowfoot were allowed to join the boys doing chemistry at school, with Miss Deeley as their teacher; by the end of her school career, she had decided to study chemistry and possibly biochemistry at university.

She went to Oxford and Somerville College from 1928-32 and became devoted to Margery Fry, then Principal of the College. For a brief time during her first year, she combined archaeology and chemistry, analysing glass tesserae from Jerash with E.G.J. Hartley. She attended the special course in crystallography and decided, following strong advice from F.M. Brewer, who was then her tutor, to do research in X-ray crystallography. This she began for part II Chemistry, working with H.M. Powell, as his first research student on thallium dialkyl halides, after a brief summer visit to Professor Victor Goldschmidt's laboratory in Heidelberg.

Her going to Cambridge from Oxford to work with J.D. Bernal followed from a chance meeting in a train between Dr. A.F. Joseph and Professor Lowry. Dorothy Crowfoot was very pleased with the idea; she had heard Bernal lecture on metals in Oxford and became, as a result, for a time, unexpectedly interested in metals; the fact that in 1932 he was turning towards sterols, settled her course.

She spent two happy years in Cambridge, making many friends and exploring with Bernal a variety of problems. She was financed by her aunt, Dorothy Hood, who had paid all her college bills, and by a £75 scholarship from Somerville. In 1933, Somerville, gave her a research fellowship, to be held for one year at Cambridge and the second at Oxford. She returned to Somerville and Oxford in 1934 and she has remained there, except for brief intervals, ever since. Most of her working life, she spent as Official Fellow and Tutor in Natural Science at Somerville, responsible mainly for teaching chemistry for the women's colleges. She became a University lecturer and demonstrator in 1946, University Reader in X-ray Crystallography in 1956 and Wolfson Research Professor of the Royal Society in 1960. She worked at first in the Department of Mineralogy and Crystallography where H.L. Bowman was professor. In 1944 the department was divided and Dr. Crowfoot continued in the subdepartment of Chemical Crystallography, with H.M. Powell as Reader under Professor C.N. Hinshelwood.

When she returned to Oxford in 1934, she started to collect money for X-ray apparatus with the help of Sir Robert Robinson. Later she received much research assistance from the Rockefeller and Nuffield Foundations. She continued the research that was begun at Cambridge with Bernal on the sterols and on other biologically interesting molecules, including insulin, at first with one or two research students only. They were housed until 1958 in scattered rooms in the University museum. Their researches on penicillin began in 1942 during the war, and on vitamin B₁₂ in 1948. Her research group grew slowly and has always been a somewhat casual organisation of students and visitors from various universities, working principally on the X-ray analysis of natural products.

Dorothy Hodgkin took part in the meetings in 1946 which led to the foundation of the International Union of Crystallography and she has visited for scientific purposes many countries, including China, the USA and the USSR. She was elected a Fellow of the Royal Society in 1947, a foreign member of the Royal Netherlands Academy of Sciences in 1956, and of the American Academy of Arts and Sciences (Boston) in 1958.

In 1937 she married Thomas Hodgkin, son of one historian and grandson of two others, whose main field of interest has been the history and politics of Africa and the Arab world, and who is at present Director of the Institute of African Studies at the University of Ghana, where part of her own working life is also spent. They have three children and three grandchildren. Their elder son is a mathematician, now teaching for a year at the University of Algiers, before taking up a permanent post at the new University of Warwick. Their daughter (like many of her ancestors) is an historian-teaching at girls' secondary school in Zambia. Their younger son has spent a pre-University year in India before going to Newcastle to study Botany, and eventually Agriculture. So at the present moment they are a somewhat dispersed family.

From Nobel Lectures, Chemistry 1963-1970, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1972

This autobiography/biography was written at the time of the award and first published in the book series Les Prix Nobel. It was later edited and republished in Nobel Lectures. To cite this document, always state the source as shown above.

Dorothy Crowfoot Hodgkin died on July 29, 1994.

Copyright © The Nobel Foundation 1964

Το Νόμπελ Χημείας στην... πληροφορική!

Ενας Αυστροαμερικανός, ένας Βρετανοαμερικανός κι ένας Ισραηλοαμερικανός επιστήμονας τιμώνται με το φετεινό Νόμπελ Χημείας για την προσφορά τους στην προσομοίωση χημικών αντιδράσεων στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, η οποία έδωσε τεράστια ώθηση στην έρευνα.

Για την προσομοίωση χημικών αντιδράσεων σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές βραβεύτηκαν οι τρεις επιστήμονες Οπως επισημαίνει στην ανακοίνωσή της η Σουηδική Βασιλική Ακαδημία Επιστημών, ο Μάρτιν Κάρπλους (83 ετών, Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και Πανεπιστήμιο Στρασβούργου), ο Μάικλ Λέβιτ (66, Πανεπιστήμιο Στάνφορντ) και ο Αριέχ Βαρσέλ (72, Πανεπιστήμιο Νότιας Καλιφόρνιας) βραβεύονται για την «ανάπτυξη μοντέλων πολλαπλών κλιμάκων για πολύπλοκα χημικά συστήματα».
Οι τρεις επιστήμονες ανέπτυξαν στη δεκαετία του '70 καινοτόμα προγράμματα που μπορούν να προσομοιώσουν με μεγάλη ακρίβεια ταχύτατες χημικές αντιδράσεις στον υπολογιστή δείχνοντας στους ερευνητές πώς τα άτομα και τα μόρια αλληλεπιδρούν στον πραγματικό κόσμο.
Το έργο τους άνοιξε το δρόμο για τη δημιουργία μοντέλων χημικών αντιδράσεων και έχει αξιοποιηθεί ποικιλοτρόπως στην έρευνα: από τη μελέτη των χημικών αντιδράσεων που καθορίζουν τη λειτουργία των πρωτεϊνών μέχρι τις έρευνες για νέα φάρμακα ή τη βελτίωση των καταλυτών και των ηλιακών συλλεκτών αλλά και την ανάπτυξη νέων υλικών.
Οι τρεις βραβευθέντες, τονίζει η Επιτροπή των Βραβείων Νόμπελ, κατέστησαν δυνατή τη χαρτογράφηση των μυστηρίων της Χημείας μέσω της χρήστης υπολογιστών. Ανέδειξαν έτσι τον ηλεκτρονικό υπολογιστή σε εξίσου σημαντικό εργαλείο για τους χημικούς με το δοκιμαστικό σωλήνα.
Πριν από τις ανακαλύψεις των Κάρπλους, Λέβιτ και Βαρσέλ, το λογισμικό μοντέλο της κλασικής και της κβαντικής Φυσικής ήταν ξεχωριστά περιορίζοντας σημαντικά τη χρησιμότητα του υπολογιστή στη χημική έρευνα. Οι τρεις τους κατάφεραν να οικοδομήσουν ένα μοντέλο που συνδυάζει τα καλύτερα στοιχεία και από τους δύο κόσμους θέτοντας τη βάση για μια τελείως νέα προσέγγιση στα προβλήματα της Χημείας. Με την ανακοίνωση των νικητών του Νόμπελ Χημείας ολοκληρώνεται η απονομή των βραβείων της Επιτροπής στον τομέα των θετικών επιστημών, που φέτος ανέδειξαν την παντοδυναμία των ΗΠΑ. Η επίσημη τελετή απονομής θα πραγματοποιηθεί στις 10 Δεκεμβρίου στη Στοκχόλμη.
(Πηγές: AFP-ΑΠΕ-www.guardian.co.uk-www.bbc.co.uk)
www.enet.gr

Βραβείο Νόμπελ Φυσικής 2013 στους Peter Higgs και Francois Englert

 

Το βαβείο Νόμπελ Φυσικής 2013 απονέμεται στους Peter Higgs και Francois Englert για τις θεωρίες που ανέπτυξαν ξεχωριστά σχετικά με το πεδίο Higgs και το μποζόνιο Higgs
Συγκεκριμένα, το βραβείο απονέμεται στους δυο ερευνητές: για τη θεωρητική ανακάλυψη ενός μηχανισμού που συμβάλει στην κατανόηση της προέλευσης της μάζας των υποατομικών σωματιδίων, και η οποία επιβεβαιώθηκε πρόσφατα από την ανακάλυψη του προβλεπόμενου στοιχειώδους σωματιδίου στα πειράματα ATLAS και CMS του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων του CERN. www.nobelprize.org/pdf

O Βρετανός φυσικός Peter Higgs μιλάει με τον Βέλγο φυσικό Francois Englert σε συνέντευξη Τύπου στις 4 Ιουλίου, 2012 στο CERN, όταν ανακοινώθηκε η ανίχνευση του μποζονίου Higgs

Βίντεο: η ανακοίνωση του Nobel φυσικής 2013

O Englert, o Higgs και οι άλλοι …

Έξι τουλάχιστον θεωρητικοί φυσικοί εμπλέκονται στην διατύπωση της θεωρίας του μηχανισμού Higgs και του ομώνυμου σωματιδίου. Στην δε ανίχνευση του σωματιδίου Higgs «εμπλέκονται λίγο περισσότεροι» – οι χιλιάδες πειραματικοί φυσικοί των ομάδων ATLAS και CMS.
Η επιτροπή αποφάσισε να βραβεύσει (ως συνήθως) τους θεωρητικούς φυσικούς που διατύπωσαν τη θεωρία του μποζονίου Higgs – και έπρεπε να επιλέξει μεταξύ των ονομάτων:
Philip Anderson (έχει βραβευθεί με Νομπελ το 1977 για την εργασία του σχετικά με τη δομή των υλικών)
Francois Englert
Gerald Guralnik 
Carl Hagen 
Peter Higgs 
Tom Kibble 
(συνεισφορά είχε και ο Robert Brout,  ο οποίος απεβίωσε το 2011)

Η δημοσίευση των Εnglert και Βrout στο PHYSICAL REVIEW LETTERS 31/8/ 1964

H δημοσίευση του Peter Higgs στο PHYSICAL REVIEW LETTERS 19/10/1964

H δημοσίευση των G. S. Guralnik, C. R. Hagen και B. Kibble στο PHYSICAL REVIEW LETTERS 16/11/1964

Τελικά βραβεύθηκαν οι δυο από τους παραπάνω: ο Francois Englert (Ενγκλέρ) και ο Peter Higgs.
Ο ίδιος ο Peter Higgs πάντα υποστήριζε πως ο μηχανισμός Higgs πρέπει να μετονομαστεί σε μηχανισμό ΑΒΕGHHKt’H, από τα ονόματα όλων των επιστημόνων (Anderson, Brout, Englert, Guralnik, Hagen, Higgs, Kibble και ‘t Hooft) που είχαν συμμετάσχει στην ανακάλυψη (περιλαμβάνει και το όνομα του Gerard ‘t Hooft ο οποίος έχει ήδη τιμηθεί με βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1999 διότι απέδειξε πως η θεωρία για την ηλεκτρασθενή αλληλεπίδραση είναι επανακανονικοποιήσιμη).
Γιατί όμως έμεινε στην ιστορία μόνο το όνομα του Higgs;
Σύμφωνα με τον Ian Sample στο βιβλίο του «Higgs, το σωματίδιο του Θεού»(εκδόσεις Τραυλός): Ο Higgs πιστεύει ότι αυτό έγινε το 1972 στο συνέδριο του Fermilab. Σύμφωνα με τον ίδιο, έγινε μόνο αυτός πασίγνωστος εξαιτίας ενός τυχαίου γεγονότος. Το 1967, ο Higgs βρέθηκε να κουβεντιάζει για το έργο του με τον αμερικανοκορεάτη φυσικό Μπεν Λι, πίνοντας ένα ποτήρι κρασί και τρώγοντας ένας σάντουιτς στο χώρο υποδοχής ενός συνεδρίου στο Rochester της Νέας Υόρκης.
Αποδείχθηκε ότι ο Λι ήταν υπεύθυνος για τα πρακτικά του συνεδρίου στο Fermilab το 1972, και κατά τη σύνταξή τους είχε την κουβέντα τους κατά νου. Όταν έγραφε το πρόγραμμα, χρησιμοποίησε το όνομα του Higgs για τη θεωρία και οτιδήποτε είχε σχέση μ’ αυτήν. Έκτοτε, το όνομα απλώς παρέμεινε.
Ο Ντικ Χέιγκεν πιστεύει ότι η ονομασία «μποζόνιο Higgs» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στο λεγόμενο «Συνέδριο Ρότσεστερ» στο Μπέρκλεϊ το 1966, και έγραψε μια επιστολή προς τους διοργανωτές μετά το συνέδριο για να διαμαρτυρηθεί.
(….)
Το σωματίδιο που βρίσκεται στην καρδιά της θεωρίας της μάζας είναι γνωστό στους φυσικούς και τον κόσμο των Μ.Μ.Ε. ως μποζόνιο Higgs.
Υπάρχουν, όμως, πέντε ακόμη φυσικοί που κατέληξαν στην ίδια θεωρία, δυο από τους οποίους δημοσίευσαν τα άρθρα τους πριν από τον Higgs.
(…)
Ένας φυσικός μου μίλησε κάποτε για μια διάλεξη σχετικά με τη θεωρία της μάζας που παρακολούθησε στις Βρυξέλλες πριν από λίγα χρόνια. Ο ομιλητής, Λαλίτ Σεγκάλ, από το Ινστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής του Άαχεν της Γερμανίας, άνοιξε τον υπολογιστή του έβαλε τις διαφάνειές του στη σειρά και άρχισε να μιλάει για τον μηχανισμό Higgs. Λίγο μετά την έναρξη της διάλεξης, παρατήρησε ότι ένας άντρας στην πρώτη σειρά έκανε έναν χαρακτηριστικό μορφασμό δυσαρέσκειας.
Ο ομιλητής, μαντεύοντας το σφάλμα του, είπε: «Γνωρίζω βέβαια ότι αυτή η θεωρία περιγράφηκε από έναν αριθμό ερευνητών, αλλά όπως είθισται, αναφέρομαι σε αυτήν χρησιμοποιώντας το συντομότερο όνομα». Πριν προλάβει να συνεχίσει, ο άντρας στην πρώτη σειρά ύψωσε τη φωνή του. «Μα και το δικό μου όνομα έχει πέντε γράμματα!» Ήταν ο Robert Brout. (Ο Ρόμπερτ Μπρουτ γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου 1928 στη Νέα Υόρκη και πέθανε στις 3 Μαΐου 2011 στις Βρυξέλλες)
Στον Μπρουτ και τον Φρανσουά Ενγκλέρ, τους ερευνητές από τις Βρυξέλλες, αποδίδονται συχνά τα εύσημα για το έργο τους στον μηχανισμό Higgs, ενώ και οι ίδιοι δεν κρατούν καμία μνησικακία απέναντι στον Peter Higgs. Η τρίτη ομάδα, των Τζέρι Γκουράλνικ, Ντικ Χέιγκεν και Τομ Κιμπλ, σπανίως αναγνωρίζεται, ακόμα και ανάμεσα στους φυσικούς που εργάζονται στον μηχανισμό Higgs.
Ο Γκουράλνικ και ο Χέιγκεν πιστεύουν μάλιστα ότι κάποιοι ευρωπαίοι φυσικοί συνωμοτούν εναντίον τους έτσι ώστε να διαγραφούν από την ιστορία. Ο Γκουράλνικ εξέφρασε τις υποψίες του σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε το 2009:
Αρχικά φαινόταν να μην υπάρχει πρόβλημα και να αναγνωρίζουν το έργο μας σε ίση βάση με εκείνο των Ενγκλέρ, Μπρουτ και Higgs. Αυτό φαίνεται να άλλαξε κάπου στο 1999, όταν το έργο μας άρχισε να παραλείπεται από τις αναφορές σημαντικών ομιλιών και άρθρων, ακόμα και από συγγραφείς που προηγουμένως μας ανέφεραν.
Οι Ρόμπερτ Μπρουτ και Φρανσουά Ενγκλέρ, του Ελεύθερου Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, ήταν οι πρώτοι που έκαναν δημοσιεύσεις σχετικά με το θέμα που σήμερα είναι γνωστό ως μηχανισμός Higgs. Ήταν απομονωμένοι από τη διεθνή κοινότητα της φυσικής των στοιχειωδών σωματιδίων καθώς και από τους νεοεισερχόμενους στο χώρο. Στη συνέχεια, ακολούθησε ο Higgs, ο οποίος ήταν ο πρώτος που τράβηξε την προσοχή στην ύπαρξη ενός νέου σωματιδίου, του μποζονίου Higgs, το οποίο πρέπει να υπάρχει αν η θεωρία είναι σωστή. Τρίτοι στη σειρά δημοσίευσης, με διαφορά λίγων εβδομάδων, ήταν οι Γκουράλνικ, Χέιγκεν και Κιμπλ.

Ο Higgs δεν νιώθει άνετα που μόνο το όνομά του έχει συνδεθεί με τη θεωρία. Όταν συζητάς μαζί του, το σωματίδιο αναφέρεται ως “βαθμωτό μποζόνιο” ή ως το “αποκαλούμενο μποζόνιο Higgs”. Σε ένα συνέδριο, ο Higgs παραδέχθηκε τη δυσάρεστη αυτή κατάσταση ξεκινώντας τη διάλεξή του ως εξής: “Αντίθετα με ό,τι συνηθίζεται σε αυτό το συνέδριο, θέλω πρώτα απ’ όλα να αρνηθώ ότι έχω προτεραιότητα σε ό,τι αφορά κάποιες από τις έννοιες με τις οποίες το όνομά μου συνήθως συνδέεται με τη βιβλιογραφία”.
Στη συνέχεια ισχυρίστηκε ότι ο μηχανισμός Higgs πρέπει να μετονομαστεί σε μηχανισμό ΑΒΕGHHKt’H, από τα ονόματα όλων των επιστημόνων (Anderson, Brout, Englert, Guralnik, Hagen, Higgs, Kibble και ‘t Hooft) που το ανακάλυψαν εξ αρχής ή εκ νέου….

Διαβάστε: The BEH-Mechanism, Interactions with Short Range Forces and Scalar Particles  

Την Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013 και ώρα 12:45 μ.μ.,
παρακολουθείστε ζωντανά την ανακοίνωση της απονομής του βραβείου Nobel Φυσικής 2013 πατώντας ΕΔΩ: thenobelprize

Πηγή: http://physicsgg.me/