Είναι η Παγκόσμια Γιορτή, η … πιο παγκόσμια γιορτή. Οι Ολυμπιακοί
Αγώνες “κουβαλάνε” ένα βαρύ ιστορικό και πολιτιστικό φορτίο. Έχουν
μετασχηματιστεί όμως εδώ και πολλά χρόνια σε ένα εμπορευματοποιημένο
σκηνικό, όπου τα αθλητικά και ολυμπιακά ιδεώδη και το ολυμπιακό πνεύμα
έχουν συρρικνωθεί – ίσως και να έχουν εκλείψει -, όπου το κυνήγι των
ρεκόρ γίνεται όλο και πιο … χημικό, όπου οι σπόνσορες και οι χορηγοί
είναι οι μεγάλοι ωφελημένοι, όπου οι πόλεις που τους διοργανώνουν
πληρώνουν ένα πολύ ακριβό τίμημα (με φοβερά χρέη στην επόμενη της
γιορτής περίοδο), με μοναδικό όφελος την πρόσκαιρη δόξα.
Προφανώς δεν μπορούμε να γυρίσουμε τα πράγματα πίσω και δεν έχει κανένα νόημα οποιαδήποτε τέτοια αντίληψη. Σε μια εποχή κρίσης αξιών, σε εποχή παρακμής η αμφισβήτηση των στοιχείων που παράγουν αυτή τη φθίση είναι σημαντικός παράγοντας πολιτιστικής ανάτασης. Ωστόσο, μπορούμε να καλλιεργήσουμε μια κουλτούρα αμφισβήτησης της σημερινής οικονομίστικης και στενά χρησιμοθηρικής λειτουργίας των Ολυμπιακών Αγώνων. Γιατί έχει αλλοιωθεί ο βασικός πυρήνας τους: η προαγωγή της ειρήνης, του πολιτισμού, της φιλίας και της συνεργασίας των λαών, της ευγενούς άμιλλας. Μπορούμε να καλλιεργήσουμε – ιδιαίτερα στους νέους μας – μια νοοτροπία αναθεώρησης του κερδοσκοπικού υπέρ των πολυεθνικών εταιρειών χαρακτήρα της σημερινής τέλεσής τους. Μπορούμε να αναρωτιόμαστε. Όλες οι πολιτισμικές αξίες της σύγχρονης ανθρωπότητας πρέπει να “ρυμουλκούνται” από το κέρδος των ισχυρών καπιταλιστικών οικονομικών κέντρων;
Για ποιο λόγο πρέπει οι αθλητές να κυνηγούν ολοένα και νέα ρεκόρ; Καλλιεργούνται οι δυνατότητες της ανθρώπινης φύσης μ’ αυτό το κυνηγητό ή μεγαλώνει ο τζίρος των χημικών ουσιών που αγκαλιάζουν όλο και περισσότερο τον αθλητισμό; Γιατί ασχολούμαστε όλο και πιο πολύ με το ντόπινγκ; Δεν θα μπορούσε να γίνεται ο ανταγωνισμός των αθλητών με βάση του ποιος θα είναι πρώτος, δεύτερος κλπ;
Παρόλα αυτά, οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν την αξία τους και την ομορφιά τους. Μπορούμε να χαιρόμαστε αυτή καθαυτή την παγκόσμια συνάντηση εθνών, κρατών, λαών, ανθρώπων. Μπορούμε να καμαρώνουμε για την αξία του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, να καμαρώνουμε με την είσοδο της ελληνικής σημαίας στο στάδιο, να νιώθουμε υπερήφανοι από τις μικρές και μεγάλες επιτυχίες αλλά και από την προσπάθεια των αθλητών μας, να αισθανόμαστε συγκίνηση από την ανάκρουση του Ολυμπιακού Ύμνου, να συνειδητοποιούμε την αξία της μεγάλης συνάντησης πολιτισμών, λαών και ανθρώπων ως μια συνάντηση – πανηγύρι, ως μια προσπάθεια καλλιέργειας της διαφορετικότητας, της αλληλεγγύης, της ισότητας, της ειρήνης, της ελευθερίας.
anthologio.wordpress.com
Προφανώς δεν μπορούμε να γυρίσουμε τα πράγματα πίσω και δεν έχει κανένα νόημα οποιαδήποτε τέτοια αντίληψη. Σε μια εποχή κρίσης αξιών, σε εποχή παρακμής η αμφισβήτηση των στοιχείων που παράγουν αυτή τη φθίση είναι σημαντικός παράγοντας πολιτιστικής ανάτασης. Ωστόσο, μπορούμε να καλλιεργήσουμε μια κουλτούρα αμφισβήτησης της σημερινής οικονομίστικης και στενά χρησιμοθηρικής λειτουργίας των Ολυμπιακών Αγώνων. Γιατί έχει αλλοιωθεί ο βασικός πυρήνας τους: η προαγωγή της ειρήνης, του πολιτισμού, της φιλίας και της συνεργασίας των λαών, της ευγενούς άμιλλας. Μπορούμε να καλλιεργήσουμε – ιδιαίτερα στους νέους μας – μια νοοτροπία αναθεώρησης του κερδοσκοπικού υπέρ των πολυεθνικών εταιρειών χαρακτήρα της σημερινής τέλεσής τους. Μπορούμε να αναρωτιόμαστε. Όλες οι πολιτισμικές αξίες της σύγχρονης ανθρωπότητας πρέπει να “ρυμουλκούνται” από το κέρδος των ισχυρών καπιταλιστικών οικονομικών κέντρων;
Για ποιο λόγο πρέπει οι αθλητές να κυνηγούν ολοένα και νέα ρεκόρ; Καλλιεργούνται οι δυνατότητες της ανθρώπινης φύσης μ’ αυτό το κυνηγητό ή μεγαλώνει ο τζίρος των χημικών ουσιών που αγκαλιάζουν όλο και περισσότερο τον αθλητισμό; Γιατί ασχολούμαστε όλο και πιο πολύ με το ντόπινγκ; Δεν θα μπορούσε να γίνεται ο ανταγωνισμός των αθλητών με βάση του ποιος θα είναι πρώτος, δεύτερος κλπ;
Παρόλα αυτά, οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν την αξία τους και την ομορφιά τους. Μπορούμε να χαιρόμαστε αυτή καθαυτή την παγκόσμια συνάντηση εθνών, κρατών, λαών, ανθρώπων. Μπορούμε να καμαρώνουμε για την αξία του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, να καμαρώνουμε με την είσοδο της ελληνικής σημαίας στο στάδιο, να νιώθουμε υπερήφανοι από τις μικρές και μεγάλες επιτυχίες αλλά και από την προσπάθεια των αθλητών μας, να αισθανόμαστε συγκίνηση από την ανάκρουση του Ολυμπιακού Ύμνου, να συνειδητοποιούμε την αξία της μεγάλης συνάντησης πολιτισμών, λαών και ανθρώπων ως μια συνάντηση – πανηγύρι, ως μια προσπάθεια καλλιέργειας της διαφορετικότητας, της αλληλεγγύης, της ισότητας, της ειρήνης, της ελευθερίας.
anthologio.wordpress.com
Νίκος Τσούλιας
Χάλκινο μετάλλιο στην 23η Παγκόσμια Ολυμπιάδα Βιολογίας, που
διεξήχθη στη Σιγκαπούρη, κατέκτησε ο μαθητής των Εκπαιδευτηρίων
Μαντουλίδη Κωνσταντίνος Σαμαράς – Τσακίρης (φωτογραφία).
Η
ανακοίνωση νέων προγραμμάτων online κατάρτισης έχει γίνει πλέον
ρουτίνα, καθώς ορισμένα από τα πιο ξακουστά πανεπιστήμια, ακόμα και των
ΗΠΑ, που μέχρι πρόσφατα “σνόμπαραν” το Διαδίκτυο, ανακοινώνουν το ένα
μετά το άλλο προγράμματα που απευθύνονται (κυριολεκτικά) σε όλο τον
κόσμο. Οι διοικήσεις των πανεπιστημίων αυτών αναγνωρίζουν ότι σε λίγα
χρόνια είναι πολύ πιθανό ο παραδοσιακός τρόπος φοίτησης να αντιστοιχεί
σε ελάχιστο ποσοστό των φοιτητών αλλά και (κυρίως) των εσόδων τους. Δεν
είναι τυχαίο πως, όπως έγραφαν οι New York Times, το University of Virginia
απέλυσε τον Ιούνιο τον πρόεδρό του (απόφαση την οποία ανακάλεσε πάντως
λίγο αργότερα), μεταξύ άλλων διότι ανησυχούσε ότι μένει πίσω στον online
ανταγωνισμό...
Κι άλλα τοπ πανεπιστήμια ακολουθούν την ίδια ρότα. Το περίφημο τεχνολογικό ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), ξεκίνησε τον περασμένο Δεκέμβριο το δικό του πρόγραμμα δωρεάν μαθημάτων,
Αμέσως μόλις έκανε την εγγραφή, έλαβε δύο email. Το ένα από την Coursera και το άλλο από τον διδάσκοντα. “Μόλις
έγινες μέλος μιας κοινότητας με εκατοντάδες χιλιάδες φοιτητές, που
κάνουν μαθήματα και αλλάζουν το πρόσωπο της ανώτερης εκπαίδευσης. Στο
Coursera, μπορείς να παρακολουθήσεις μαθήματα από κορυφαία πανεπιστήμια
δωρεάν, από έξοχους καθηγητές, να διαντιδράσεις με φοιτητές από όλο τον
κόσμο... Είσαι πλέον μία Courserian!”, ανέφερε το πρώτο. Στο ίδιο φιλικό, άτυπο στυλ ήταν και το καλωσόρισμα του καθηγητή Dan Ariely, το οποίο κλείνει με τη φράση: “Παράλογα Δικός σου!”.
Ο Dan Ariely είναι καθηγητής Ψυχλογίας και Συμπεριφορικής της
Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Duke. Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους
επστήμονες στον τομέα του (δες το βίντεο στο τέλος του κειμένου για μια παρουσίαση - κάλεσμα του ίδιου για το μάθημά του).
Τα δίδακτρα είναι ανταγωνιστικά. Το πτυχίο στην Ιστορία π.χ. (
Ουάσινγκτον
