Είναι η Παγκόσμια Γιορτή, η … πιο παγκόσμια γιορτή. Οι Ολυμπιακοί
Αγώνες “κουβαλάνε” ένα βαρύ ιστορικό και πολιτιστικό φορτίο. Έχουν
μετασχηματιστεί όμως εδώ και πολλά χρόνια σε ένα εμπορευματοποιημένο
σκηνικό, όπου τα αθλητικά και ολυμπιακά ιδεώδη και το ολυμπιακό πνεύμα
έχουν συρρικνωθεί – ίσως και να έχουν εκλείψει -, όπου το κυνήγι των
ρεκόρ γίνεται όλο και πιο … χημικό, όπου οι σπόνσορες και οι χορηγοί
είναι οι μεγάλοι ωφελημένοι, όπου οι πόλεις που τους διοργανώνουν
πληρώνουν ένα πολύ ακριβό τίμημα (με φοβερά χρέη στην επόμενη της
γιορτής περίοδο), με μοναδικό όφελος την πρόσκαιρη δόξα.
Προφανώς δεν μπορούμε να γυρίσουμε τα πράγματα πίσω και δεν έχει κανένα νόημα οποιαδήποτε τέτοια αντίληψη. Σε μια εποχή κρίσης αξιών, σε εποχή παρακμής η αμφισβήτηση των στοιχείων που παράγουν αυτή τη φθίση είναι σημαντικός παράγοντας πολιτιστικής ανάτασης. Ωστόσο, μπορούμε να καλλιεργήσουμε μια κουλτούρα αμφισβήτησης της σημερινής οικονομίστικης και στενά χρησιμοθηρικής λειτουργίας των Ολυμπιακών Αγώνων. Γιατί έχει αλλοιωθεί ο βασικός πυρήνας τους: η προαγωγή της ειρήνης, του πολιτισμού, της φιλίας και της συνεργασίας των λαών, της ευγενούς άμιλλας. Μπορούμε να καλλιεργήσουμε – ιδιαίτερα στους νέους μας – μια νοοτροπία αναθεώρησης του κερδοσκοπικού υπέρ των πολυεθνικών εταιρειών χαρακτήρα της σημερινής τέλεσής τους. Μπορούμε να αναρωτιόμαστε. Όλες οι πολιτισμικές αξίες της σύγχρονης ανθρωπότητας πρέπει να “ρυμουλκούνται” από το κέρδος των ισχυρών καπιταλιστικών οικονομικών κέντρων;
Για ποιο λόγο πρέπει οι αθλητές να κυνηγούν ολοένα και νέα ρεκόρ; Καλλιεργούνται οι δυνατότητες της ανθρώπινης φύσης μ’ αυτό το κυνηγητό ή μεγαλώνει ο τζίρος των χημικών ουσιών που αγκαλιάζουν όλο και περισσότερο τον αθλητισμό; Γιατί ασχολούμαστε όλο και πιο πολύ με το ντόπινγκ; Δεν θα μπορούσε να γίνεται ο ανταγωνισμός των αθλητών με βάση του ποιος θα είναι πρώτος, δεύτερος κλπ;
Παρόλα αυτά, οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν την αξία τους και την ομορφιά τους. Μπορούμε να χαιρόμαστε αυτή καθαυτή την παγκόσμια συνάντηση εθνών, κρατών, λαών, ανθρώπων. Μπορούμε να καμαρώνουμε για την αξία του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, να καμαρώνουμε με την είσοδο της ελληνικής σημαίας στο στάδιο, να νιώθουμε υπερήφανοι από τις μικρές και μεγάλες επιτυχίες αλλά και από την προσπάθεια των αθλητών μας, να αισθανόμαστε συγκίνηση από την ανάκρουση του Ολυμπιακού Ύμνου, να συνειδητοποιούμε την αξία της μεγάλης συνάντησης πολιτισμών, λαών και ανθρώπων ως μια συνάντηση – πανηγύρι, ως μια προσπάθεια καλλιέργειας της διαφορετικότητας, της αλληλεγγύης, της ισότητας, της ειρήνης, της ελευθερίας.
anthologio.wordpress.com
Προφανώς δεν μπορούμε να γυρίσουμε τα πράγματα πίσω και δεν έχει κανένα νόημα οποιαδήποτε τέτοια αντίληψη. Σε μια εποχή κρίσης αξιών, σε εποχή παρακμής η αμφισβήτηση των στοιχείων που παράγουν αυτή τη φθίση είναι σημαντικός παράγοντας πολιτιστικής ανάτασης. Ωστόσο, μπορούμε να καλλιεργήσουμε μια κουλτούρα αμφισβήτησης της σημερινής οικονομίστικης και στενά χρησιμοθηρικής λειτουργίας των Ολυμπιακών Αγώνων. Γιατί έχει αλλοιωθεί ο βασικός πυρήνας τους: η προαγωγή της ειρήνης, του πολιτισμού, της φιλίας και της συνεργασίας των λαών, της ευγενούς άμιλλας. Μπορούμε να καλλιεργήσουμε – ιδιαίτερα στους νέους μας – μια νοοτροπία αναθεώρησης του κερδοσκοπικού υπέρ των πολυεθνικών εταιρειών χαρακτήρα της σημερινής τέλεσής τους. Μπορούμε να αναρωτιόμαστε. Όλες οι πολιτισμικές αξίες της σύγχρονης ανθρωπότητας πρέπει να “ρυμουλκούνται” από το κέρδος των ισχυρών καπιταλιστικών οικονομικών κέντρων;
Για ποιο λόγο πρέπει οι αθλητές να κυνηγούν ολοένα και νέα ρεκόρ; Καλλιεργούνται οι δυνατότητες της ανθρώπινης φύσης μ’ αυτό το κυνηγητό ή μεγαλώνει ο τζίρος των χημικών ουσιών που αγκαλιάζουν όλο και περισσότερο τον αθλητισμό; Γιατί ασχολούμαστε όλο και πιο πολύ με το ντόπινγκ; Δεν θα μπορούσε να γίνεται ο ανταγωνισμός των αθλητών με βάση του ποιος θα είναι πρώτος, δεύτερος κλπ;
Παρόλα αυτά, οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν την αξία τους και την ομορφιά τους. Μπορούμε να χαιρόμαστε αυτή καθαυτή την παγκόσμια συνάντηση εθνών, κρατών, λαών, ανθρώπων. Μπορούμε να καμαρώνουμε για την αξία του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, να καμαρώνουμε με την είσοδο της ελληνικής σημαίας στο στάδιο, να νιώθουμε υπερήφανοι από τις μικρές και μεγάλες επιτυχίες αλλά και από την προσπάθεια των αθλητών μας, να αισθανόμαστε συγκίνηση από την ανάκρουση του Ολυμπιακού Ύμνου, να συνειδητοποιούμε την αξία της μεγάλης συνάντησης πολιτισμών, λαών και ανθρώπων ως μια συνάντηση – πανηγύρι, ως μια προσπάθεια καλλιέργειας της διαφορετικότητας, της αλληλεγγύης, της ισότητας, της ειρήνης, της ελευθερίας.
anthologio.wordpress.com
Νίκος Τσούλιας